Για όλα τούτα, διάλεξα ετούτο τον τόπο ...

"Με ρωτάνε,  καλά, γιατί άφησες τη μεγαλούπολη και τις ανέσεις, και γύρισες στο χωριό;
Τους απαντώ, λέγοντάς τους την αλήθεια. Αφού δεν είχα τη δυνατότητα να διαλέξω πού θα γεννιόμουνα, τουλάχιστο ας έχω τη δυνατότητα να διαλέξω που θα με θάψουνε'.
Γελάνε με την απάντησή μου.
Γελώ κι εγώ μαζί τους, επειδή δε μπορούν να καταλάβουν.
Και όμως, αυτό που λέω, το πιστεύω.
Πλέον, δε μπορώ να ζήσω χωρίς να μυρίζω το χώμα, τα πεύκα μετά τη βροχή, τη μυρουδιά του ξύλου στη σόμπα, τον ιδρώτα της δουλειάς στα χωράφια, την ανθρωπιά, το λιβάνι, τη ρίγανη και τη φασκομηλιά, τα δάκρυα και την αγκαλιά του γονιού και τη χαρά συγγενών και φίλων..
Δε μπορώ να ζήσω χωρίς να ακούω την καμπάνα του χωριού να χτυπά πένθιμα και να με ειδοποιεί για τον μισεμό κάποιου συγχωριανού, χωρίς να ακούω τις μπιστολιές που ξεπροβοδίζουν τη νύφη από το πατρικό κονάκι της, χωρίς να ακούω τα εγκώμια τη Μεγαλοβδομάδα, από παράφωνες φωνές του χωριού, χωρίς να ακούω την ονειρική σμίξη της γκάϊντας και το θόρυβο που κάνουν τα ποτήρια με τσίπουρο όταν τσουγκρίζονται μεταξύ τους.
Γιά όλα τούτα, διάλεξα ετούτο τον τόπο να καταθέσω ό,τι μου απομείνει τη στερνή ώρα.
Μιά ανάσα θα μου έχει απόμείνει, εδώ θέλω να την αφήσω.
Αν είναι δυνατό, δίπλα σε μιά φασκομηλιά, για να κουνηθούν τά φύλλα της, μ' εκείνη την ανάσα."

ΑΝΩΝΥΜΟΣ