Μια Κυριακή βρέθηκε ο Άγιος στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, στα Ριζώματα που τότε ήταν μικρή διότι οι κάτοικοι ήταν λίγοι και μόλις τελείωσε η λειτουργία βγήκαν όλοι μαζί στο προαύλιο, στάθηκε στο ψηλότερο σημείο ανάμεσα στις δύο αιωνόβιες βελανιδιές και μίλησε για την πίστη στο Χριστό, την πατρίδα και την ελευθερία της.
Είπε: "θα 'ρθει καιρός που η θάλασσα και τα πηγάδια θα βρωμίσουν και θα ξεραθούν, θα γίνουν μεγάλες καταστοφές από πολέμους και αρρώστιες αν δεν μετανοήσει η ανθρωπότητα. Το ζωϊκό βασίλειο θα κατασταφεί και τη θέση του θα πάρουν οι μηχανές και τα σίδερα και ο λίγος κόσμος που θα επιζήσει θα βρίσκει ζώα μόνο σε πολύ απόμερες περιοχές. Στις μεγάλες καταστροφές καλότυχοι θα είναι εκείνοι στα ψηλά βουνά και στην ποδιά του Ολύμπου, εκεί που το κακό δεν μπορεί να φτάσει" .
Ο Άγιος κοίταξε τον κάμπο και δάκρυσε, κοιτούσε τα βουνά και χαίρονταν και έλεγε : "Αυτός ο κάμπος πολύν κόσμο δα χάσει και αυτά τα βουνά πολύν κόσμο δα σώσν...". (περισσότερα από το πέρασμα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού από τα χωριά μας εδώ https://rizwmata.blogspot.com/2018/01/blog-post_10.html)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου