Tα μπραγάτσια έτοιμα να δεχτούν υον αγιασμό. |
Μετά στήνονταν χορός έξω από την Εκκλησία. Το Βασικό τραγούδι ήταν: “Σήμερα είν τα Φώτα κι Φωτισμός, σήμερα κυρά μας η Παναγιά απ τον ουρανό συγκατέβηνι με τα θυμιατήρια στα δάκτυλα κι μι του ευαγγέλιο στην αγκαλιά, κι τουν Αγιο Γιάννη παρακαλεί, δύνησι Αγιο Γιάννη κι Αη Πρόδρομι να βαφτίσεις τονον Θιόμ πιδί, δύνομαι και σώνω κι προθυμώ σπάργανα οικονόμου κιρια να βρω, να βαφτίσω το Θιόμ πιδί”.
Μετά τα παλικάρια (οι νιόγαμπροι της χρονιάς) έπαιρναν τις εικόνες με φλάμπουρα που τα λέγανε "κυργιαλέσα" (ήταν μεγάλα κοντάρια που στην κορυφή τους είχαν σταυρό με βασιλικό και χρωματιστό μαντήλι). Τάζανε επίσης γίδια και πρόβατα στη εκκλησιά. Μετά γυρνούσαν τρεις φορές τη εκκλησία και φώναζαν “Κύργια λέησον, Κύργια λέησον”, ενώ ταυτόχρονα κτυπούσαν οι καμπάνες. Το απόγευμα οι γυναίκες με τα μπαγκράτσια αγίαζαν τα αμπέλια και στήνονταν χορός σε ένα ειδικό ανοιχτό χώρο (όχι στο μεσοχώρι).
Στο Δάσκιο πήγαιναν στις βρύσες και στα εξωκλήσια του χωριού, διαγράφοντας έναν νοητό κύκλο γύρω από το χωριό για να το προστατεύει από τις αρρώστιες. Για να’ ναι σίγουροι γι’ αυτό κάρφωναν τρεις ξύλινους σταυρούς σε τρία δέντρα γύρω από το χωριό και σε άλλα πέντε-έξι δέντρα βάζανε σκάρφη στις τρύπες τους, που τις ανοίγανε με μεγάλες αρίδες (τρυπάνια). Η σκάρφη (ποώδες πολυετές φυτό με φαρμακευτικές ιδιότητες) που στη επιστημονική γλώσσα λέγεται "ελλέβορος ο μέλας", χρησιμοποιούνταν και στη αρχαιότητα για μαγγανείες και γιατροσόφια. Για αυτό ο λαός εξακολουθεί να πιστεύει πως έχει προστατευτικές ιδιότητες .
Την «βάπτιση» στο Δάσκιο την έκαναν σ’ ένα ρέμα με νερό έξω από το χωριό κι όταν ο παπάς έψαλλε το "Ἐν Ἰορδάνη" όλοι οι γαμπροί χαμήλωναν τα φλάμπουρα και βουτούσαν
τους σταυρούς μέσα στο αγιασμένο νερό, ενώ οι γυναίκες έσκυβαν και έπαιρναν μια χούφτα άμμο και τον έδεναν μέσα σε μαντήλια για να τον βάλουν στις φωλιές, που γεννούσαν οι κότες "για να κάνουν πολλά αυγά".
Την «βάπτιση» στο Δάσκιο την έκαναν σ’ ένα ρέμα με νερό έξω από το χωριό κι όταν ο παπάς έψαλλε το "Ἐν Ἰορδάνη" όλοι οι γαμπροί χαμήλωναν τα φλάμπουρα και βουτούσαν
τους σταυρούς μέσα στο αγιασμένο νερό, ενώ οι γυναίκες έσκυβαν και έπαιρναν μια χούφτα άμμο και τον έδεναν μέσα σε μαντήλια για να τον βάλουν στις φωλιές, που γεννούσαν οι κότες "για να κάνουν πολλά αυγά".
Η κολυμπήθρα που θα βαφτίσει τον Χριστό. |
Στην συνέχεια τραγουδούσαν: "όσα άστρα ειν στον ουρανό και φύλλα από τα δέντρα, τόσοι κλέφτις μαζώχτηκαν κλέφτις κι χαραμίδες, για να πατήσ’ν τις νιοκλησιές κι τ’άγιου του βαγγέλιου, κι τ’άγιου βήμα ράγισε ‘πο μεσ’ την άγια πέτρα".
Αν κανένας αργούσε και πήγαινε τελευταίος στη εκκλησιά οι άλλοι που τον βλέπανε λέγανε μεταξύ τους : "Ελάτε να βάλουμε από πέντε δέκα οκάδες κρασί να τον κολυμπήσουμε στ’αυλάκ(ι) κι να τον κάνουμι Φώτ(η)".
Εκείνος, σαν έβλεπε ότι είχαν κακό σκοπό έταζε περισσότερο κρασί κι ύστερα γλεντούσαν με κρασί και σουγλιμάδες όλη μέρα. Με τον αγιασμό, που έπαιρναν από την εκκλησιά, ράντιζαν τα σπαρτά, τα μαντριά, τα δέντρα τα μελίσσια και όλο το βιός.
Η σελίδα μας ευχαριστεί τον κ. Γιάννη Τσιαμήτρο
(εκπαιδευτικό-χοροδιδάσκαλο και λαογράφο)
Κάλαντα Φώτων στα Ριζώματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου