"Βλέπω να κόβουν την πρωτοχρονιάτικη πίττα και θα ήθελα να πω τον παραδοσιακό τρόπο κοπής και μοιρασιάς.
Κατ' αρχάς η πίττα δεν ήταν γλυκιά, ήταν μία συνηθισμένη πίττα, που είχε τυλιγμένο ένα κέρμα μέσα της.
Είτε πρασσόπιττα, είτε τυρόπιττα είτε κοτόπιττα, ό,τι ευκολύνεται κάθε οικογένεια.
Ο νοικοκύρης έχει μπροστά του το ταψί και το μαχαίρι.
Γυρίζει το ταψί τρεις φορές. Του τρουϋρνάει, δηλαδή.
Ύστερα κόβει στρόγγυλο στο κέντρο ένα μικρό σχετικά κομμάτι γιά τον Αφέντη Χριστό.
Και ύστερα αρχίζει να βγάζει τριγωνικά κομμάτια, και τα ονοματίζει. Γιά την Παναγία. Γιά τον Άγιο της οικογένειας. Γιά το σπίτι. Γιά το μαντρί, οι κτηνοτρόφοι, γιά τα χωράφια και τα ζωντανά, οι γεωργοί.
Αφού βγάλει πρώτα τα άγια κομμάτια, αρχίζει γιά την οικογένεια, τν φαμπλιά δηλαδή .
Η στιγμή που βρίσκει κάποιος το φλουρί είναι ιερή, δοξάζουμε τον Θεό.
Το κέρμα το πάει ο τυχερός στην Εκκλησία και η το ρίχνει στον δίσκο ή το ρίχνει στο παγκάρι.
Έτσι κάμναμε μέχρι τελευταία.
Καλή Χρονιά κ ευλογημένη, αδελφοί και αδελφές μας."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου