Ο Αλέξης Ζορμπάς, πριν τον ανακαλύψει ο Νίκος Καζαντζάκης και πριν τον μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ο Μιχάλης Κακογιάννης λεγόταν Γιώργος Ζορμπάς και ήταν ένας άνθρωπος κατατρεγμένος.
Γεννήθηκε στον Κολινδρό, στους πρόποδες των Πιερίων. Σε νεαρή ηλικία, κυνηγημένος από τους Τούρκους πήγε στο χωριό Καταφύγι, ψηλά στα Πιέρια Όρη όπου έμεινε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα βόσκοντας πρόβατα στο βουνό των Μουσών.
Επόμενος σταθμός του ήταν η Χαλκιδική όπου δούλεψε στα ορυχεία δίπλα στο φίλο του Γιάννη Καλκούνη ώσπου μια νύχτα κλέφτηκε με την κόρη του φίλου του. Παντρεύτηκαν, έκαναν 12 παιδιά και ζούσαν ευτυχισμένοι ώσπου ένας ακόμα πόλεμος ήρθε να ταράξει τη χώρα.
Το 1915 έχοντας χάσει τα πάντα αποφασίζει να φύγει για το Άγιο Όρος όπου γνωρίστηκε με το Νίκο Καζαντζάκη. Η καλογερική όμως δεν του ταίριαζε κι έτσι αποφάσισε να φύγει μαζί με το φίλο του για τα ορυχεία της Πράστοβας στη Μεσσηνία. Από εκεί μας ξεκινάει και ο Νίκος Καζαντζάκης στον "Βίο και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά".
Ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος τον βρήκε στα Σκόπια, η κατάσχεση των Γερμανών στα ορυχεία, η ναζιστική βία και η πείνα ήταν οι τελευταίες εικόνες της ζωής του. Πέθανε στις 16-09-1941.
«Μια μέρα περνούσα από ένα χωριουδάκι. Ένας μπαμπόγερος ενενήντα χρονών φύτευε μια μυγδαλιά.
-Ε, παππούλη, του κάνω, μυγδαλιά φυτεύεις;
Κι αυτός, έτσι σκυμμένος που ήταν, στράφηκε και μου κάνει:
-Εγώ, παιδί μου, ενεργώ σα να ήμουν αθάνατος!
-Κι εγώ, του αποκρίθηκα, ενεργώ σα να ‘ταν να πεθάνω την πάσα στιγμή.
Ποιος από τους δυο μας είχε δίκιο, αφεντικό;»
(Απόσπασμα από το "βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου